Dag Iedereen
Inmiddels zijn er al enkele weken verstreken sinds mijn laatste blogbericht. Ik wilde de voorbije weken 100 procent genieten van al mijn avonturen. Daarom besloot ik om mijn blogberichten even on hold te zetten. Maar niet getreurd, ik ben terug met heel wat verhalen. Ondertussen zit het lesgeven in Hsa Thoo lei school erop. Na mijn laatste blogbericht hebben Mandy en ik nog drie weken les gegeven. Daarnaast gaven we 2 halve dagen een bijscholing aan de leerkrachten van grade 1,2 en 3 en aan de studenten van de elfde graad. De klassen zijn hier opgedeeld in grades. Deze klassen komen ongeveer overeen met onze klassen in België. In grade 1 zitten kinderen van 6 tot 8 jaar. In grade 2 zitten kinderen van 8-9 jaar en in grade 3 van 9- 10 jaar. Toch kan het zijn dat er kinderen van bijvoorbeeld 12 jaar in grade 2 zitten. Dit komt doordat ze in Myanmar nooit naar school zijn gegaan. De leeftijden van grade 11 zitten tussen 17-22 jaar. Kortom, we hebben vier drukke weken achter de rug. Week 2 De tweede schoolweek op Hsa Thoo lei verliep zeer vlot en was ontzettend kort. Op maandag gaven Mandy en ik geen les. Maar ook op woensdagnamiddag en donderdag werd er geen les gegeven omdat het een Birmese feestdag was. Dit wisten we natuurlijk niet van te voren, want zo zit het systeem hier in elkaar. Wil je op voorhand weten wanneer er les wordt gegeven en wanneer niet, dan ben je hier niet aan het juiste adres. Zo stonden we al enkele keren voor een leeg lokaal om verschillende redenen: plots examens, kinderen die gaan spelen zijn, De lokale leerkrachten die toch zelf willen lesgeven, feestdag,... Week 3 De derde schoolweek was heel vermoeiend. 4 dagen lesgeven, 6 lessen per dag aan 33-45 leerlingen is niet te onderschatten. De week stond in het teken van 2 thema’s. Zo gaven we een Engelse les over de fruitsoorten en vervolgens popart. Daarnaast zochten we voor een schoolopdracht naar een maatschappelijk thema voor de andere lessen van die week. Doordat rijk en arm hier zo zichtbaar naast elkaar leeft, kozen we voor het thema ‘huisvesting’. Hierrond werkten we enkele lessen uit op de zelfde manier hoe wij ze zouden geven in België. Deze lessen waren een groot succes doordat de leerlingen een nieuwe manier van lesgeven leerden kennen. Zo namen we hen bijvoorbeeld mee buiten de schoolmuren voor een korte leeruitstap. Ook lieten we hen tijdens techniek hun eigen droomhuis bouwen met behulp van natuurlijke materialen: stenen, bladeren, takken,… De leerkracht van de eerste graad was laaiend enthousiast over deze manier van lesgeven. Zo vroeg ze meer uitleg over deze werkvormen en wilde ze dit zelf ook toepassen tijdens onze bijscholing, wanneer we hen vroegen een muzische les uit te werken. Deze leerkracht heeft ook mijn hart volledig veroverd. Amper 19 jaar, maar vol grootse dromen en moed om een goede leerkracht te worden. Momenteel heeft ze al een masterin Engels, maar ze wil heel graag leerkracht lager onderwijs studeren in Finland. Hoewel dit zeer veel tijd, moeite en geld kost, blijft ze gefocust om haar droom waar te maken. Week 4 De laatste week... Woensdag gingen we mee op uitstap met de tweede graad. Een keer, op het einde van het schooljaar, nemen de leerkrachten de kinderen mee op uitstap. De kinderen zijn het natuurlijk niet gewoon om buiten Mae Sot te gaan, daardoor keken ze dan ook hun ogen uit tijdens de autorit. Het was geweldig te zien hoe de kinderen hier zo van konden genieten. Het werd een fantastische dag voor de kinderen vol plezier. Donderdag gaven we voor de laatste keer les, want op vrijdag mochten we opnieuw mee op uitstap met de eerste graad. Tijdens deze uitstap vond er een afsheidsceremonie plaats voor ons, het was namelijk onze laatste dag. Enkele kinderen hadden een kort tekstje voorbereid, waarna afscheid volgde van alle andere kinderen. Vervolgens gaven de leerkrachten ons nog een afscheidscadeau, een traditionele Birmese rok. Het was een zeer emotioneel, maar mooi afscheid. Week 5 Op maandag en dinsdag gaven we twee bijscholingen aan de leerkrachten op Hsa Thoo Lei. Dit was een zeer leerrijke ervaring om onze kennis en visie op onderwijs met hen te delen. Naast het lesgeven, hebben we natuurlijk ook leuke uitstappen gedaan in het weekend. Zo zijn we een weekend naar Umphang geweest en hebben we vorig weekend een dag met olifanten doorgebracht. Ook hebben we zondag 16 februari de watervallen van deze omgeving bezocht met een, ondertussen bevriend, Hollands koppel. Ze namen ons als verrassing ook mee naar een opvangcentrum voor apen. Omdat ik hier uren over zou kunnen vertellen en ik dit jullie wil besparen, ga ik dit niet doen, maar verwijs ik jullie door naar de foto’s. Jammer genoeg zit mijn tijd er hier bijna op. Ik leerde fantastische mensen kennen, zag prachtige zonsondergangen en leerde enorm veel bij over mezelf, het lesgeven en de kwestie in Myanmar. Met veel pijn in mijn hart zal ik dan ook, volgende week woensdag, afscheid moeten nemen. Maar gelukkig hoef ik dit niet alleen te doen, want donderdagavond, 21 Februari spring ik op de bus naar Bangkok om mijn zus te verwelkomen in dit prachtige land. Nadat ik haar laat kennismaken met Mae Sot, vliegen we helemaal naar het zuiden van Thailand om daar te genieten van een weekje vakantie. Nadien zet ik mijn avontuur verder in Cambodja. Tot zover mijn update over mijn avonturen hier! Veel liefs
0 Reacties
Dag Iedereen! De eerste schoolweek zit erop. Wat hebben we hier al veel gezien. De typische schooldag ziet er als volgt uit. De dag start om negen uur. Om half 9 moeten alle kinderen al aanwezig zijn om het nationale volkslied te zingen. Nadien worden er belangrijke mededelingen gegeven. Waar Belgische kinderen telkens speeltijd hebben in voor- en – namiddag, hebben deze kinderen dit niet. Nochtans staat dit wel op het rooster. Hier is het niet de gewoonte om de kinderen vrij te laten spelen na twee lesblokken. Wel hebben Mandy en ik gemerkt dat de kinderen dit echt nodig hebben om aandachtig te kunnen blijven in de les. Tijdens de middag hebben ze 1 uur pauze. Omdat veel kinderen geen eten meekrijgen van thuis, krijgen ze gratis eten op school. Ook de leerkrachten kunnen hier warm eten. Rondom het schoolgebouw zijn er ook verschillende winkeltjes. Hier kopen de leerlingen over de middag zeer veel snoep. We hadden al opgemerkt dat de staat van hun tanden zeer slecht is, nu weten we dus hoe dit komt. Veel kinderen eten ’s middags niet op school, maar proppen zich vol met snoep. De sfeer hier zit zeker goed. De leerkrachten zijn vriendelijk en de leerlingen zijn zeer enthousiast. De leerkrachten zijn organisatorisch niet sterk, maar dat hadden we wel verwacht. Tijdens de voorbije dagen hebben we gemerkt dat onze stijl van lesgeven veel verschilt met die van hier. De leerlingen zijn het gewend om gewoon alles na te zeggen, tot ze het onthouden. Dit zorgt er natuurlijk voor dat de kinderen helemaal geen inzicht krijgen in de leerinhouden. Muzieklessen kennen ze hier niet. We horen vaak van de leerkrachten dat de kinderen heel graag zingen, tekenen en dansen, maar de leerkrachten zelf hebben nog nooit gedanst of een muziekles gegeven. Wat ze hier wel doen is tekenen, maar dan tekenen ze gewoon over wat op het bord staat. Gelukkig zijn zowel Mandy als ik goed thuis in de meer plastische lessen en zullen we de leerlingen hierover iets proberen bij te brengen. Ook willen we graag de leerkrachten bewuster maken van het belang van muzische integratie. Sommige leerkrachten staan hier zeker open voor. Naast de inzet en het eeuwige optimisme van de mensen hier, zijn we echter al vaak gefrustreerd geweest. Zo is het voor mij heel moeilijk om te accepteren dat de leerlingen hier alles vanbuiten leren zonder enig inzicht te hebben in de leerinhouden. Dit zorgt ervoor dat ze veel leerkansen missen. Maar deze manier van lesgeven hoort natuurlijk bij de cultuur. Op school hebben we een fantastische Australische leerkracht ontmoet. Zij geeft Engels en wiskunde in de twee hoogste graden. Ze heeft een beetje dezelfde kijk op het onderwijs als wij en doet er dan ook alles aan om ervoor te zorgen dat de leerlingen met voldoende bagage kunnen verder studeren. Ze heeft ons hier wat wegwijs gemaakt en nam ons mee naar de muziekwinkel in de stad. Hier kocht ik met het geld dat ik heb opgehaald een gitaar voor de school. Deze zal ik gebruiken om de kinderen liedjes aan te leren en laat ik bij mijn vertrek achter op de school. Ze moeten het nu namelijk doen met een kapotte gitaar, heel jammer. De twee hoogste graden krijgen wel muziekles. Ze kunnen kiezen uit gitaar en blokfluit, maar vreemd genoeg kiest bijna iedereen voor het bespelen van een blokfluit (misschien omdat het instrument goedkoper is in aankoop?). Woensdag, toen ik een uurtje vrij had, woonde ik de muziekles bij. Ik was toch wat geschrokken van de aanpak. De leerkracht liet de leerlingen gewoon doen met de gitaren. Ik kon het dan ook niet laten om in te grijpen. Ik heb de gitaarles overgenomen zodat de leerkracht meer tijd had om de studenten te leren blokfluit spelen. Hier heb ik een fantastisch uurtje doorgebracht. Wat GEWELDIG om te doen. Ik zal nu op eigen initiatief elke woensdag gitaarles geven op de school. De school heeft niks van sportmateriaal, zelfs geen gewone voetbal. Mandy en ik denken er dan ook aan om met een deeltje van het ingezamelde geld sportmateriaal te kopen. Ik beloof volgende keer sneller een blogberichtje te posten. Ik heb jullie nog zo veel te vertellen, maar dit blogbericht is al lang genoeg. I’ll keep you posted! Liefs Eva Weetjes over Thailand:
Dag Iedereen
Vrijdag, vroeg in de ochtend, kwamen we aan in de luchthaven van Bangkok. Nadat we eindelijk door de paspoortcontrole waren en onze bagage hadden, konden we vol goede moed vertrekken naar het centrum van Bangkok. We namen de trein richting het centrum. We werden door verschillende mensen aangesproken, wat een verschil met België! De mensen zijn hier zo open en vriendelijk. Aangekomen in ons hotel, in het hartje van Bangkok, verkende ik al snel de omgeving. Nadien zijn Mandy en ik samen de stad in getrokken. We hebben prachtige tempels gezien en het koninklijk paleis bezocht. Ook vaarden we met een bootje op de rivier en dit gaf ons prachtige uitzichten. Na een vermoeiende dag aten we in een restaurantje tegenover het hotel en gingen we vroeg slapen. Na 14 uur slaap begon de volgende dag sightseeing in Bangkok. Gisteren stonden enkele tempels op de to-do list. Zo bezochten we Wat Arun ( the temple of dawn) en Wat Po. In Wat Po zagen we de liggende Buddha (zie foto's). We werden heel vaak gefotografeerd of gefilmd door mensen, waaronder veel politiemannen. Ik moet toegeven dat ik me hier heel oncomfortabel bij voelde. Ook vandaag kwam er plots een Thai vragen of ze met mij op de foto mocht… Dat we beide blond en blank zijn zal hier wel niets mee te maken hebben zeker?! Na een leuke dag, aten we opnieuw in een heel gezellig restaurantje dichtbij het hotel. Deze middag, 20 Januari kwamen we aan in het hotel waar we de komende 6 weken zullen verblijven. Wat een fantastische plek is dit. Een heel vriendelijke eigenaar waarvan we bij de aankomst een heerlijke schaal fruit kregen. Jammer genoeg krijgen we onze eigen kamers pas morgen, want deze waren tot en met vandaag vol geboekt. Morgen kunnen we dus eindelijk onze koffers uitpakken (joepie). We aten deze middag typisch Thaise gerechten. Ik zag op de kaart een foto van een gerecht dat er heel lekker uit zag, maar jammer genoeg was dit héél pikant. Ik heb de scampi eruit gevist en het overige eten moeten laten liggen. De eigenaar had dit gerecht aangeraden, maar vergeten vertellen dat dit héél pikant was. Ondertussen ken ik het Thaise woord voor ‘niet pikant’. Nadien namen we een frisse duik in het zwembad. We spraken deze avond ook af met Fanny, een Française die hier ook vrijwilligerswerk doet. Deze keer aten we enkele gerechten uit de Birmese keuken, wat was dit overheerlijk! Na een gezellig etentje spraken we nog met enkele vrienden van Fanny af in een lokale bar. We hadden een fantastische dag en leerden veel mensen kennen. Dit smaakt naar meer! Morgen hebben we onze eerste stagedag in de learning centra, spannend! Veel liefs Eva Dag iedereen!
Nog enkele dagen voordat ik vertrek naar Thailand, richting een groot avontuur. De zenuwen beginnen stilletjes aan te komen, maar ik heb er super veel zin in! Mijn koffers zijn gepakt, vliegtickets zijn geboekt, visum is aangevraagd en mijn vaccins zijn gezet. Ik ben helemaal klaar om donderdag op het vliegtuig te stappen richting Thailand. De laatste dagen bracht ik veel tijd door met vrienden, Tom en familie. Wat zal ik hen ontzettend missen! Mijn hond, Manoel en papa's kookkunsten zal ik misschien nog het meeste missen van allemaal (Mopje hé Tom)! Nu mis ik al deze dingen niet voor niets, want ik zal een prachtig avontuur tegemoet gaan. Ik sta te popelen om te vertrekken en met jullie mijn avonturen te delen! Wil je geen enkel blogbericht missen, abonneer je dan zeker op mijn blog (zie pagina contact). Aarzel niet om te reageren op mijn blogberichten of gewoon eens een berichtje te sturen! Jullie horen nog van mij! Veel liefs Eva |